Het verhaal begint in Overschild Groningen waar Piet en Marianne woonden. In die tijd hadden zij al ervaring met het werken met groepen. Marianne werkte in een kindertehuis en Piet in het onderwijs. Ook ging Marianne wel eens mee met schoolkampen. Toen Dries geboren is in 1976 is Marianne gestopt met werken, want dat deed je in die tijd. Marianne was geen thuiszitter en begon in september 1976 met een opleiding tot creatief jeugdwerk begeleider. In Overschild ontstond toen een creatief jeugdwerk groepje met kinderen van 6-12 jaar die Marianne met een groepje dames begeleidde.

 

Vanuit Piet was er een drang om terug te gaan naar Drenthe. Vries en Zuidlaren stonden op het lijstje, maar Annen niet direct bij Marianne. De prijzen van huizen waren hoog en zeker in de dorpskernen, maar toen kwam de Bulten 4 te koop, een plek waar Piet vroeger nog 4 jaar had gewoond.

De gebouwen (nu ’t Voorhuis en ’t Achterom) waren van Humanitas en werden de 7 jaar daarvoor, maar 6 weken per jaar gebruikt voor kindervakantiekampen. Doordat de panden een groot deel van het jaar leeg stonden waren er weinig plekken te vinden waar geen schuttingtaal op de muren stond, maar de vader van Marianne was timmerman en zag door alle troep en verval dat de muren van de gebouwen goed waren. De locatie werd gekocht!

 

 

Het plan was, voor zover er een plan was van de 27 en 29 jarige, dat zij samen met Dries in ’t Voorhuis gingen wonen en dat zij ’t Achterom gingen gebruiken als kampeerboerderij. In de jaren 50 kwamen er veel kampeerboerderijen op na de oorlog want mensen wilden recreëren. Humanitas liet gelukkig een deel van het meubilair achter en dit kon opgeknapt of verkocht worden. Een belangrijk uitgangspunt voor Marianne was dat er eenheid kwam in het gebouw, dus de stoelen en bedden werden blauw geverfd en de tafels ook, maar met een rood blad. Er werd een recreatie vergunning aangevraagd en de toen verplichte (kostbare) vluchtweg aanduiding werd met behulp van vriend Willem (elektricien) gerealiseerd. 

 

De naam Breeland ontstond door het samenvoegen van de Bree van het natuurgebied de Breevenen en land omdat er geen veen meer was, maar wel land.

 

Kamphuis Breeland was geboren en werd klaargemaakt voor 50-60 personen. In eerste instantie werd gekozen voor de doelgroep scholen. Er waren geen financiële middelen om er een hele luxe accommodatie van te maken en er was natuurlijk al ervaring met het werken met kinderen.

 

 

Piet was nog steeds werkzaam in het onderwijs en dus ging Marianne alleen van start met Breeland. Wel werden gezamenlijk de beslissingen gemaakt, de een kwam met een idee en de ander kopte hem in. Piet kwam vanuit zijn werk op tijd thuis en was op woensdagmiddag en in het weekend vrij. Marianne haar oudste zus Hillie kon goed boekhouden en een vriend werkte bij de belasting en heeft geholpen met het inschrijven bij de KvK en ook met latere aangiftes. Marianne wilde eigenlijk nooit ondernemer worden, haar vader was een kleine zelfstandige en van dichtbij heeft zij gezien dat een eigen bedrijf ook zorgen geeft. Zij was thuis bij de kinderen, ondertussen was ook dochter Josien geboren, maar Marianne wilde niet stilzitten, zag Breeland als een uitdaging en heeft haar eigen werk gecreëerd. In de beginjaren hebben veel familieleden en vrienden meegeholpen, van schoonmaak tot verbouwen, maar Marianne deed overdag veel alleen. Zo kwam het dus weleens voor dat de kinderen even iets langer moesten wachten op het muurtje bij school….

 

 

Door Bé Hegen werd een flyer ontworpen voor Kamphuis Breeland en er werden brieven gestuurd naar scholen in Drenthe, Groningen en Friesland. Nu dik 40 jaar later komen er nog steeds scholen uit deze drie, maar ook andere provincies, maar wat waren toen de eerste reacties van scholen en hoe ontstond het Drenthe Arrangement?

 

Het verhaal van Marianne en straks ook van Piet bleek te mooi om in één kort stukje te doen, dus er volgt een deel 2, 3 en wellicht nog veel meer. Blijven jullie mee lezen?